بررسی میزان شیوع و برخی علل احتمالی آسیب های ورزشی در بین دختران ژیمناست نخبه ایران در سال ۱۳۸۷

چکیده زمینه و اهداف: ژیمناستیک، رشته ای پرطرفدار و رقابتی در سراسر دنیا است؛ اما براساس یافته های موجود، یکی از آسیب زاترین رشته ها ی ورزشی می باشد. بنابراین، تحقیق حاضر به منظور تعیین میزان شیوع و برخی علل احتمالی آسیب های ورزشی در بین دختران ژیمناست نخبه ایران در سال ۱۳۸۷ انجام شد. روش شناسی: مطالعه حاضر به صورت میدانی   توصیفی با بهره گیری از شیوه گذشته نگر و پرسش نامه محقق ساخته (با آلفای ۸۳/۰) انجام شد. نمونه آماری در قالب یک نمونه در دسترس شامل ۷۵ دختر ژیمناست نخبه ۱۲ تا ۱۷ ساله ایرانی است که تا سال ۱۳۸۷ دست کم سه سال سابقه قهرمانی داشتند. داده های به دست آمده با روش های آماری خی دو، کروسکال والیس و Q کوکران و بهره گیری از نرم افزارSPSS نسخه ۱۶ در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شد. یافته ها: میزان شیوع آسیب های ورزشی در دختران ژیمناست (۸۸%) به طور معنی دار بالاتر از حد انتظار بود (۰۱/۰>P، ۳۲/۴۳=۲χ). به علاوه، میزان شیوع نسبی آسیب های حین مسابقات (۲ نفر/جلسه) به طور معنی دار بالاتر از دوره های تمرینی (۳/۰ نفر/جلسه) بود. شیوع آسیب اندام تحتانی به ویژه مچ پا نسبت به سایر اندام های بدن به طور معنی دار بالاتر بود (۰۱/۰>P , ۱۵/۱۱۱Q=). با این حال، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین شیوع انواع آسیب های پوستی، عضلانی   وتری، مفصلی و استخوانی مشاهده نشد (۰۵/۰P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، میزان شیوع آسیب دید گی به ویژه در ناحیه اندام تحتانی و مچ پای دختران ژیمناست نخبه ایران نسبتا بالا است. بنابراین، به مربیان توصیه می شود تا با اصلاح روش فرود و انجام تمرینات پیشگیرانه (به ویژه در ناحیه مفصل مچ پا) تا حدودی از بروز آسیب های ورزشی دختران ژیمناست نخبه جلوگیری نمایند.