تعیین نیاز به توجه در ضربه ی اسمش بدمینتون

رسول یاعلی، دکتر عباس بهرام، دکتر احمد فرخی، دکتر احمدرضا موحدی   مقدمه و هدف: از منظری می­توان گفت مراحل مختلف یک مهارت ورزشی نیازمند ظرفیت متفاوتی از محدوده­ی توجه انسان است که این موضوع در مهارت­های ورزشی متفاوت متغیر است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین میزان نیاز به توجه در مراحل مختلف مهارت اسمش بدمینتون است. روش­شناسی: ۲۲ ورزشکار بدمینتون ماهر دارای سابقه­ی بازی در لیگ برتر یا لیگ دسته یک و یا ورزشکاران کنونی تیم ملی، از دو گروه سنی نوجوانان و جوانان و به صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. (mean=۱۵.۵, SD=۱.۶۹) پس از آزمون صحت اجرای مهارت اسمش، آزمودنی­ها به تکلیف کاوش شنیداری کلامی همزمان با اجرای اسمش در ۳ مرحله پاسخ دادند. هر فرد ۹ بار آزمون اسمش را اجرا کرد که در هر کدام از ۳ مرحله­ی اجرای مهارت اسمش ۳ بار مورد سنجش تکلیف کاوش قرار گرفت. یافته­ها: تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری نشان داد که تفاوت معنا داری بین نمره­های آزمون اولیه اسمش با نمره­های اسمش در ۹ بار اجرای بعدی وجود ندارد (P>۰.۰۵). هم چنین مقایسه­ی میانگین نمره­های آزمون کاوش در ۳ مرحله­ی اجرای اسمش آشکار کرد  مرحله­ی دوم مهارت اسمش دارای تفاوت معناداری با دو مرحله­ی دیگر دارد (Pنتیجه­گیری: براساس نتایج این تحقیق نیاز توجهی مرحله­ی دوم مهارت اسمش (مرحله­ی حرکت راکت به سمت توپ و ضربه به توپ در بالای سر) بیشتر از مراحل دیگر است و به نظر می­رسد هر گونه اضافه بار توجهی در این مرحله ممکن است به تخریب مهارت منجر شود.

کلیدواژه ها:

بدمینتون ، الگوی تکلیف دوگانه ، توجه ، اسمش