نقش میانجیگری ساختار سرمایه بر رابطه بین بیش اعتمادی مدیران و کارایی شرکت: با تاکید بر روش تحلیل پنجره ای

یکی از مهم ترین تصمیمات مدیران شرکت ها، تصمیم در مورد ترکیب و چگونگی تامین مالی شرکت ها است که نقش بسزایی در عملکرد و کارایی شرکت دارد. عوامل متعددی می تواند بر تصمیمات تامین مالی شرکت ها اثر بگذارد، از جمله این عوامل، ویژگی های شخصیتی مدیران ارشد است. هدف این مقاله بررسی تاثیر بیش اعتمادی مدیران بر کارایی شرکت با در نظر گرفتن رابطه میانجیگری ساختار سرمایه است. روش: جامعه آماری این پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه آماری آن شامل داده های ۲۲۹ شرکت طی دوره پنج ساله ۱۳۹۵-۱۳۹۹ است. روش نمونه گیری، حذف سیستماتیک بوده و روش مورد استفاده برای برآورد الگو، روش رگرسیون چند متغیره مستحکم است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد در رابطه، بیش اعتمادی و کارایی شرکت با میانجیگری ساختار سرمایه، بین بیش اعتمادی مدیران و کارایی شرکت رابطه معناداری وجود ندارد و بین ساختار سرمایه و کارایی شرکت رابطه منفی و معنادار برقرار است که این امر بیانگر نقش میانجیگری کامل ساختار سرمایه در این پژوهش است و به عبارتی تمامی اثر بیش اعتمادی مدیران از طریق ساختار سرمایه بر روی کارایی شرکت اعمال می گردد. نتیجه گیری: بیش اعتمادی باعث می شود مدیران منطقی عمل نکرده و سطح ریسک خود را به درستی تفسیر نکنند. به همین دلیل مدیران بیش اعتماد ممکن است، با وجود ریسک تامین مالی از خارج شرکت، باز هم از بدهی بیشتری در ساختار سرمایه شرکت استفاده کنند. همین امر موجب افزایش هزینه های مالی شرکت شده و کاهش کارایی شرکت می شود.

کلیدواژه ها:

بیش اعتمادی مدیران ، ساختار سرمایه ، کارایی شرکت ، تحلیل پنجره ای