بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس در افزایش درگیری شناختی دانش آموزان

در سال های اخیر، با توجه به تحولات سریع در عرصه آموزش و نیاز به استفاده از روش های نوین، تدریس معکوس به عنوان یک الگوی آموزشی فعال مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. این روش که در آن فعالیت های یادگیری عمدتا از فضای کلاس به خارج منتقل می شود، فرصت هایی را برای درگیری شناختی عمیق تر دانش آموزان فراهم می آورد. هدف از این مقاله بررسی و تحلیل رابطه تدریس معکوس با درگیری شناختی دانش آموزان است. مقاله به شیوه مروری و تحلیلی انجام شده و بر اساس تحقیقات پیشین، به تحلیل اثربخشی تدریس معکوس در ارتقاء درگیری شناختی و یادگیری عمیق پرداخته است. نتایج مقاله نشان می دهند که تدریس معکوس با فراهم سازی فضای یادگیری پیش فعال و تقویت تعاملات کلاسی، می تواند موجب افزایش درگیری شناختی در دانش آموزان شود. این روش از طریق پردازش اطلاعات عمیق تر و بهره گیری از فعالیت های مشارکتی و حل مسئله در کلاس، دانش آموزان را به درگیری فعال با مطالب ترغیب می کند. علاوه بر این، پیشنهادات مقاله شامل استفاده تدریجی و انعطاف پذیر از تدریس معکوس در دروس نظری، حمایت از تولید محتوای دیجیتال و طراحی مطالعات تجربی با ابزارهای دقیق سنجش درگیری شناختی است. در نهایت، این مقاله بر اهمیت توجه به طراحی محتوای چندرسانه ای و مهارت های یادگیری مستقل به عنوان پیش نیازهای موفقیت این روش تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، درگیری شناختی ، یادگیری فعال ، یادگیری عمیق ، مشارکت شناختی