تحلیل تاثیر آموزش مشارکتی معلمان و دانش آموزان بر کیفیت فرآیند یاددهی و یادگیری

فرآیند یاددهی و یادگیری، در چارچوب نظام های آموزشی نوین، به یک فرآیند دوطرفه و پویا تبدیل شده است. در این فرآیند، آموزش مشارکتی (Participatory Education)، که بر تعامل و همکاری فعال میان معلمان و دانش آموزان تاکید دارد، به عنوان یک رویکرد موثر برای ارتقاء کیفیت آموزشی شناخته می شود. این پژوهش با هدف تحلیل تاثیر آموزش مشارکتی بر کیفیت فرآیند یاددهی و یادگیری انجام شده است. طرح تحقیق از نوع روش ترکیبی (Mixed-Methods) با رویکرد همزمان بود که در فاز کمی، از یک طرح نیمه آزمایشی با گروه کنترل و گروه آزمایش بر روی ۶۰۰ نفر از دانش آموزان و معلمان استفاده شد و در فاز کیفی، از مشاهدات میدانی گسترده و مصاحبه های عمیق با ۱۰۰ نفر از آن ها استفاده شد. نتایج کمی نشان داد که گروه هایی که از آموزش مشارکتی استفاده کرده بودند، در مقایسه با گروه های کنترل، رشد معناداری در نمرات تحصیلی و ارزیابی مثبت تری از فرآیند یادگیری داشتند. یافته های کیفی نیز به صورت دقیق، مکانیسم هایی را که از طریق آن ها آموزش مشارکتی به بهبود فرآیند آموزشی منجر می شود، آشکار کرد. این پژوهش نتیجه گیری می کند که آموزش مشارکتی، فراتر از یک روش تدریس، یک فلسفه آموزشی است که با توانمندسازی هر دو گروه (معلم و دانش آموز)، به یک فرآیند یادگیری عمیق تر، معنادارتر و موثرتر منجر می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مشارکتی ، یادگیری فعال ، کیفیت آموزشی ، یاددهی و یادگیری ، نقش معلم ، تعاملات کلاس درس