پیش ران ها و بازدارنده های دستیابی دانشگاه علوم پزشکی مازندران به مرجعیت علمی

زمینه و هدف: با عنایت به خلاصه سیاستی تدوین شده در دانشگاه علوم پزشکی مازندران که لزوم انجام پژوهش حاضر را توصیه نمود، این مطالعه با هدف معرفی پیش ران ها و بازدارنده های نیل به مرجعیت علمی انجام شد.روش: پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی با رویکرد بحث گروهی متمرکز و از نوع تحلیل محتوایی می باشد. به منظور تحلیل محتوا از رویکرد کیفی گرانهیم و لوندمن و جهت تایید صحت یافته های پژوهش از معیارهای پیشنهادی گوبا و لینکلن استفاده شده است.یافته ها: یافته های حاصل از برگزاری اولین جلسه در دو مضمون پیش ران های درون و برون سازمانی قرار گرفتند. از مهمترین مقوله های درون سازمانی می توان به برنامه ریزی، اراده و انگیزه، زیرساخت ها، مدیریت سازمان، الگوسازی، توسعه مشارکت، حمایت از اندیشه های خلاق، نیروی انسانی و سیاستگذاری جامع در مسیر مرجعیت اشاره کرد. یافته های حاصل از برگزاری دومین جلسه در دو مضمون بازدارنده های حاکمیتی و رفتاری - شناختی قرار گرفتند. از مقوله های حاکمیتی باید به موانع سازمانی، بین المللی، زیرساختی و برنامه ای و از مقوله های رفتاری-شناختی می توان به موانع فرهنگی-اجتماعی، انگیزشی و شناختی اشاره کرد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مسیر نیل به مرجعیت علمی با طیف وسیعی از پیش ران ها و بازدارنده ها روبروست که در یک تقسیم بندی کلی اغلب پیش ران ها در درون سازمان جای گرفته اند. در خصوص بازدارنده ها نیز علاوه بر موانع درون سازمانی باید به بازدارنده های رفتاری و شناختی توجه ویژه ای مبذول داشت.

کلیدواژه ها:

مرجعیت علمی ، پیش ران ها ، بازدارنده ها ، علوم پزشکی ، رویکرد کیفی