نقش لیزر در ترمیم و جوان سازی بافت های عصبی آسیب دیده

ترمیم و بازسازی بافت های عصبی یکی از بزرگ ترین چالش های علوم پزشکی و نورولوژی است. آسیب به اعصاب محیطی یا مرکزی، اغلب منجر به بروز اختلالات حرکتی، حسی و شناختی می شود که کیفیت زندگی بیماران را به شدت کاهش می دهد. در دهه های اخیر، استفاده از روش های نوین غیرتهاجمی، به ویژه لیزر تراپی یا همان Low-Level Laser Therapy (LLLT)، به عنوان یک رویکرد امیدبخش در ترمیم بافت های عصبی آسیب دیده مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. لیزر با اثرگذاری بر فرآیندهای سلولی و مولکولی همچون افزایش جریان خون موضعی، تحریک میتوکندری ها، ارتقاء تولید ATP و کاهش فرآیندهای التهابی، شرایط لازم برای بازسازی عصب و تسریع فرایندهای ترمیمی را فراهم می آورد. تحقیقات نشان داده اند که لیزر می تواند موجب تحریک رشد آکسون ها، بهبود میلین سازی و بازگشت نسبی عملکردهای عصبی شود. همچنین، کاربرد بالینی آن در درمان آسیب های نخاعی، نوروپاتی های محیطی، و حتی برخی اختلالات مغزی در حال گسترش است. هدف این مقاله بررسی جامع نقش لیزر در ترمیم و جوان سازی بافت های عصبی آسیب دیده، مرور مکانیسم های زیستی آن، و تحلیل یافته های علمی موجود می باشد. نتایج نشان می دهد که لیزر می تواند به عنوان ابزاری کم خطر، کارآمد و مکمل در درمان های عصبی مدرن مطرح گردد.

کلیدواژه ها:

لیزر درمانی ، بازسازی عصبی ، بافت عصبی ، ترمیم اعصاب ، لیزر کم توان