اقدام پژوهی با موضوع چگونه توانستم اضطراب و نگرانی های دانش آموز پایه سوم را با روش های تلفیقی کاهش دهم.

اضطراب در دوران ابتدایی، به ویژه در پایه سوم، می تواند تاثیرات منفی بر یادگیری و رشد اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. در این اقدام پژوهی، به بررسی و کاهش اضطراب یکی از دانش آموزان پایه سوم ابتدایی با استفاده از روش های تلفیقی پرداخته شده است. دانش آموز مورد نظر علائمی از قبیل بی قراری، اجتناب از پاسخ گویی در کلاس و نگرانی مداوم را نشان می داد که بر عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی وی تاثیر منفی داشتند. برای شناسایی علل اضطراب، اطلاعات از طریق مشاهده، مصاحبه با دانش آموز، والدین و همکاران جمع آوری گردید. سپس، با طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای مبتنی بر روش های تلفیقی، تاثیر این اقدامات بر کاهش اضطراب دانش آموز بررسی شد. اقدامات انجام شده شامل برگزاری جلسات مشاوره، استفاده از بازی درمانی، آموزش تکنیک های آرام سازی و تغییر در روش تدریس بود. نتایج نشان داد که پس از اجرای برنامه های مداخله ای، کاهش قابل توجهی در علائم اضطراب دانش آموز مشاهده شد. وی با اعتمادبه نفس بیشتری در فعالیت های کلاسی شرکت کرد و عملکرد تحصیلی اش بهبود یافت. همچنین، روابط اجتماعی وی با همکلاسی ها تقویت شد. این پژوهش نشان می دهد که استفاده از روش های تلفیقی در کاهش اضطراب دانش آموزان موثر است. ترکیب تکنیک های آموزشی، روان شناختی و اجتماعی می تواند به بهبود وضعیت روانی و تحصیلی دانش آموزان کمک کند. پیشنهاد می شود معلمان با بهره گیری از این روش ها، به مدیریت بهتر اضطراب در کلاس های درس بپردازند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، دانش آموزان ، روش های درمانی شناختی-رفتاری ، روش های تلفیقی ، پایه سوم ابتدایی.