آموزش چندحسی: بهکارگیری تعاملات محیطی و تجربیات بدنی برای بهینه سازی یادگیری

هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر به کارگیری تعاملات محیطی (environmental interactions) و تجربیات بدنی (bodily experiences) در بهینه سازی فرآیند یادگیری در دوران کودکی است. در این مطالعه، تلاش شده است تا نشان داده شود چگونه تحریکات چندحسی (multisensory stimuli) و فعالیت های بدنی می توانند به تقویت توانایی های شناختی و یادگیری کودکان کمک کنند. در دنیای امروز، که یادگیری و رشد کودکان تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد، توجه به محیط آموزشی و چگونگی طراحی فعالیت ها برای استفاده موثر از ظرفیت های حسی و بدنی کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه تحریکات چندحسی می تواند به کودکان کمک کند تا مفاهیم را بهتر درک کرده، مهارت های خود را بهبود بخشیده و انگیزه ی بیشتری برای یادگیری پیدا کنند.این پژوهش از یک رویکرد تجربی (experimental approach) بهره برده و برای جمع آوری داده ها از روش های مشاهده ای (observational methods) و آزمایشی (experimental methods) استفاده شده است. در این راستا، گروهی از کودکان در سنین ۳ تا ۶ سال به طور تصادفی در دو گروه مختلف قرار گرفتند. گروه اول در معرض برنامه های آموزشی قرار داشت که بر تحریکات چندحسی (شامل تعاملات بصری، شنوایی و لمسی) متمرکز بود و گروه دوم نیز به صورت معمولی به یادگیری پرداخته و در برنامه های آموزشی سنتی مشارکت داشتند. هدف این بود که تاثیر روش های مختلف آموزشی در یادگیری مفاهیم، تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی، و بهبود تجربیات حسی کودکان بررسی شود.

کلیدواژه ها:

آموزش چندحسی ، تعاملات محیطی ، بهینه سازی یادگیری