بررسی تاثیر کاربست فنون ارتباط غیرکلامی توسط رهبران آموزشی بر شکل گیری اعتماد بین فردی و تقویت همکاری در تیم های آموزشی

در محیط های آموزشی، بسیاری از تعاملات موثر نه از طریق واژه ها، بلکه از طریق نشانه های غیرکلامی شکل می گیرند. این نشانه ها نقش مهمی در درک متقابل، ایجاد اعتماد و ارتقای همدلی و همکاری بین اعضای تیم های آموزشی ایفا می کنند. هدف این پژوهش، بررسی نظام مند تاثیر فنون ارتباط غیرکلامی رهبران آموزشی بر اعتماد بین فردی و کیفیت همکاری در تیم های آموزشی است. بدین منظور، با روش مرور نظام مند، مجموعه ای از مطالعات پژوهشی و نظری در حوزه های روان شناسی اجتماعی، ارتباطات انسانی و رهبری آموزشی تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عناصر غیرکلامی نظیر تماس چشمی پایدار، حالت های بدنی گشوده، لحن صدای گرم و دوستانه، و رعایت مرزهای فضایی مناسب، به تقویت فضای اعتماد و تعامل مثبت در محیط آموزشی کمک می کنند. این مولفه ها باعث می شوند اعضای تیم احساس امنیت، پذیرش و احترام متقابل داشته باشند و در نتیجه، مشارکت موثر تری در فرایندهای تصمیم گیری و فعالیت های گروهی از خود نشان دهند. در پایان، پیشنهاداتی جهت آموزش هدفمند این فنون به رهبران آموزشی، ارتقای مهارت های ارتباطی و انجام پژوهش های میدانی در محیط های مدرسه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ارتباط غیرکلامی ، اعتماد بین فردی ، همکاری تیمی ، رهبری آموزشی ، محیط آموزشی