بررسی صحت استفاده از مکانیزمهای کاهش یافته در مدل سازی عددی مشعل متخلخل

در این مقاله مقایسه ای بین مکانیزم های احتراقی کامل و کاهش یافته از دیدگاه کاربرد در مشعل متخلخل انجام پذیرفته است. از آنجا که مکانیزم های کامل احتراقی دارای تنوع گسترده ای می باشد با توجه به احتراق متان معروفترین آنها یعنی مکانیزم احتراق GRI3.0 و مکانیزم پیشنهادی میلر در قدم اول انتخاب شده اند. در قدم دوم مکانیزمهای کاهش یافته حاصل از دو مکانیزم کاهش یافته 15 واکنشی برای مکانیزم کامل GRI3.0 انتخاب گردیده است. نتایج شبیه سازی عددی مشخص نمود تطابق قابل قبولی بین مکانیزم های کاهش یافته و مکانیزمهای اصلی درمدلسازی مشعل متخلخل وجود دارد. درمورد پروفیل دمایی تقریبا تمامی مکانیزمهای تقریب یکسانی بدست داده اند. در خصوص پروفیل غلظت CO در طول مشعل، تفاوت اندکی بین دو مکانیزم کامل احتراقی مشاهده شد که علت آن ناشی از تفاوت تخمین غلظت گونه های HO2 , HCO پیشنهاد گردید. در الاینده NO تفاوت محسوس بین تخمین دو مکانیزم مشاهده شده است که علت آن تفاوت در تخمین NO فنی مور می باشد. مقایسه سرعت اشتتعال تعیین شده توسط دو مکانیزم تفاوت محسوسی را با نتایج تجربی نشان می دهد. دو مکانیزم کامل احتراقی تخمین یکسانی در ناحیه احتراقی رقیق نشان می دهند در حالی که درناحیه احتراق غنی، سرعت اشتعال مکانیزم میلر بیشتر از مکانیزم GRI3.0 بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

احتراق ، مکانیزم های کامل ، مکانیزم های کاهش یافته ، مشعل متخلخل