حاشیه نشینی به عنوان چالشی در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: محله تپه مالان شهر سقز)

یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری در کشورهای در حال توسعه، گونه ای از سکونت با مشکلات خاص خود موسوم به حاشیه نشینی است که بنابر اطلاعات و آمار موجود، روند پرشتابی داشته و نیازمند برنامه ریزی های دقیق و ویژه در راستای پیشگیری و ساماندهی وضعیت کنونی آن می باشد. هدف این تحقیق، شناخت و تبیین چالش های حاشیه نشینی در توسعه شهر سقز، و پیامدهای آن بوده است. روش تحقیق پیمایشی (Survey) و اسنادی است. شیوه ی نمونه گیری تصادفی بوده که در بین 351 نفر از ساکنان محله تپه مالان سقز توزیع شد و داده ها با استفاده از نرم افزارهای تحلیل آماری (Spss, Excel) تحلیل شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که از چالش ها و مشکلات حاشیه نشینی در توسعه پایدار شهر سقز می توان به بیکاری، ضعف در بخش مسکن محله، پایین بودن دسترسی به خدمات شهری، ضعف تجهیزات و تاسیسات و پایین بودن سرانه های زمین شهری اشاره کرد. در این ارتباط، راهبرد توسعه پایدار به عنوان عاملی راهگشا در این زمینه کمتر مورد توجه واقع شده است. اولویت دهی سیاست سامان دهی چالش های حاشیه نشینی در محل با تاکید بر راهبرد توسعه پایدار و یکپارچه شهر، مهم ترین و اساسی ترین راهکار اجرایی جهت کاهش و تعدیل معضلات و مشکلات حاشیه نشینی در شهر سقز است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، توسعه پایدار شهری ، چالش های حاشیه نشینی ، محله تپه مالان شهر سقز