تبیین معنایی رجاء و ظن خیر به منزله مولفههای امید و خوشبینی و نقش آن برای زندگی بهتر در جامعه مهدوی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 22

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SALAMATM01_092

تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1404

چکیده مقاله:

سابقه و هدف دو اصطلاح رجاء و حسن ظن می توانند معادلهایی برای دو اصطلاح روانشناسی مثبت گرا یعنی امید و خوشبینی باشند. با توجه به اینکه بر اساس متون دینی و اسلامی اندیشه انتظار مفاهیم کلیدی رجاء و حسن ظن به آینده بشریت را در خود دارد، نقش سازنده انتظار مهدی (عج) در بهداشت روانی و انگیزه قوی مومنان برای نیل به این مقصود بر اساس متون دینی و برداشتهای روانشناسانه قابل تایید است. اما در روانشناسی نو تا پایان دهه ۷۰ میلادی، خوش بینی کمبودی روانی و نشانه ناپختگی یا ضعف منش تلقی می شد. این نگرش منفی نسبت به خوش بینی در آثار زیگموند فروید به حد اعلای خود رسیده است. او از مذهب به یک خطای ادراکی خوش بینانه یاد می کند ولی از آن پس، به مقوله امید و خوش بینی در روانشناسی مثبت نگر به عنوان عاملی سازنده نگریسته شد.

نویسندگان

امین رضا توحیدی

استادیار گروه معارف اسلامی دانشکده حقوق و الهیات دانشگاه شهید باهنر، کرمان، کرمان، ایران