اثر بخشی معنادرمانی مبتنی بر اندیشههای مولانا بر بهزیستی روان شناختی و سازگاری کارکنان مراکز سالمندان شهر ساری

سابقه و هدف پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی مبتنی بر اندیشه های مولانا بر سازگاری و بهزیستی روان شناختی کارکنان مراکز سالمندان شهر ساری صورت گرفته است. روش کار این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان مراکز سالمندان شهر ساری بود که در دو نوبت روزانه سرای مهر و (مینا و شبانه روزی مهرآوران (شمال فعال بودند. با روش نمونه گیری هدفمند، تعداد ۳۰ کارمند انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. (۱۵) نفر در هر گروه آزمایش برای گروه آزمایش شیوه نامه معنادرمانی مبتنی بر اندیشههای مولانا در قالب ۸ جلسه ۷۵ دقیقه ای اجرا شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد شرکت کنندگان پرسشنامههای بهزیستی روان شناختی ریف و سازگاری دیویس و همکاران را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها طبق نتایج در گروه آزمایش نمره بهزیستی روان شناختی در پیش آزمون ۶۹/۴۱۴/۱۱ و نمره سازگاری ۶۵/۶۱۵/۹۶ بود که در پس آزمون به ۸۲/۳۱۴/۸۶ و ۱۳/۲۸ ۹۰/۶۰ افزایش یافت در گروه کنترل نمره بهزیستی روان شناختی در پیش آزمون ۶۹/۹۱۴/۱۶ و نمره سازگاری ۱۳/۲۷ ۶۶/۸۰ بود و در پس آزمون بدون تغییر قابل ملاحظه ای ۶۷/۰۶۱۴/۱۶ و ۶۶/۸۳۱۳/۲۷ ثبت شد. بنابراین معنادرمانی مبتنی بر اندیشههای مولانا در گروه آزمایش موجب افزایش معنادار نمرات بهزیستی روانشناختی و سازگاری کارکنان مراکز سالمندان شهر ساری شد (۰/۰۰۱>P)، در صورتی که در گروه کنترل چنین تغییری مشاهده نشد (۰/۰۰۱سازگاری کارکنان مراکز سالمندان شهر ساری موثر باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روان شناختی ، سازگاری ، معنادرمانی مبتنی بر اندیشه های مولانا