سلامت معنوی در پرتو مبانی دینی و کارکرد آن

سابقه و هدف: برخورداری از سلامت در حوزه های مختلف به ویژه سلامت معنوی، یک ضرورت شرعی و عقلی است. هدف آموزه های دینی به ویژه فقهی تحقق سلامت در بعد جسمی و معنوی است مطالعه حاضر با هدف بررسی مبانی و نقش آن در تحقق سلامت معنوی به خصوص از منظر آموزه های فقهی انجام شده و با هدف بررسی منابع به منظور تعیین مبانی و نقش آن در تحقق سلامت معنوی بر اساس ،قرآن ،سنت، اجماع و عقل و با تاکید بر گزاره های فقهی صورت گرفته است. روش کار روش این مطالعه توصیفی - کتابخانه ای است برای گردآوری اطلاعات از کلیدواژه های مبانی دینی، منابع دینی، سلامت معنوی و گزاره های فقهی استفاده شد. این کار از طریق مرور نظام مند منابع دینی با تکیه بر کتب فقهی اصولی و اخلاقی به زبان فارسی و عربی و نیز نرم افزارهای ،قرآنی روایی و تفسیری صورت گرفت همچنین از مقالات چاپ شده با اولویت ارتباط حداکثری با موضوع تحقیق در منابع جست وجوی مجلات داخلی و بینالمللی مانند ،نورمگز، علم نت و مگیران بهره برده شد مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند یافته ها: نتایج نشان داد که سلامت در نگاه دین به دو بعد جسمی و معنوی تقسیم میشود بعد معنوی به منظور تحقق سلامت روح و شکل گیری سلامت اخروی از بستر سعادت دنیوی طراحی شده است درونمایه هر دو بعد سلامت، بسترسازی لازم و حرکت منسجم برای کسب ،فوز فلاح و رستگاری ابدی .است آموزههای دینی مانند نماز و روزه تضمین سلامت معنوی را بر اساس کرامت ،انسانی ،امانت حسن و قبح احتیاط و مصالح و مفاسد مد نظر قرار داده اند در پرتو این مبانی کارکردهای مختلفی همانند افزایش آستانه تحمل و تاب آوری کاهش تنشهای ،فکری بهینه سازی عملکرد مغز بهزیستی و سازگاری با استرس و رفتارهای حمایتی شکل گرفته است. نتیجه گیری مبانی دینی دارای ظرفیت قابل توجهی جهت تضمین و توسعه سلامت و بهداشت معنوی است. بهره مندی از سلامت معنوی نه تنها نگرش منفی انسان را به انجام واجبات و مستحبات کنار میگذارد بلکه موجب آمادگی روحی بهتر در انجام فرائض ترک محرمات و حتی کنار گذاشتن مکروهات و انجام مستحبات به منظور بهرهمند شدن از سعادت میگردد.

کلیدواژه ها:

سعادت ، سلامت ، معنوی ، گزاره های فقهی ، منابع دینی ، مبانی دینی