فناوری های نوظهور و توسعه مدل های یادگیری ترکیبی در آموزش و پرورش

با پیشرفت روزافزون فناوری و تحولات در عرصه آموزش، رویکردهای نوین یادگیری به منظور پاسخگویی به نیازهای پیچیده دانش آموزان و بهبود فرآیند آموزش و پرورش در حال ظهور هستند. یکی از این رویکردها که در سال های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده، یادگیری ترکیبی است. این مدل، با ادغام موثر آموزش حضوری و آنلاین، امکان بهره مندی از مزایای هر دو محیط را فراهم می آورد. هدف از این پژوهش، بررسی جامع فناوری های نوظهور و نقش آن ها در توسعه و پیاده سازی مدل های یادگیری ترکیبی در نظام آموزش و پرورش است. این پژوهش بر مبانی نظری یادگیری ترکیبی، انواع مدل ها، و ابزارهای فناوری محور که این مدل را پشتیبانی می کنند، تمرکز دارد. در این راستا، مفهوم یادگیری ترکیبی به عنوان یک پارادایم آموزشی جدید که انعطاف پذیری، تعامل، و دسترسی به محتوای آموزشی را افزایش می دهد، مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه، چالش ها و فرصت های حاصل از بکارگیری این مدل ها در مدارس و دانشگاه ها، شامل موانع فنی، فرهنگی، و آموزشی، و همچنین مزایای آن از جمله افزایش مشارکت دانش آموزان، شخصی سازی یادگیری، و توسعه مهارت های قرن بیست و یکم تحلیل می شود. همچنین، نقش فناوری های نوظهور مانند هوش مصنوعی، واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، و تحلیل داده ها در بهبود و بهینه سازی مدل های یادگیری ترکیبی مورد بحث قرار می گیرد. این فناوری ها قادرند تجربه های یادگیری را به سطحی جدید ارتقاء دهند و به معلمان کمک کنند تا محتوای آموزشی را به شکلی جذاب تر و موثرتر ارائه دهند. این مقاله نشان می دهد که پیاده سازی موفق یادگیری ترکیبی نیازمند برنامه ریزی دقیق، پشتیبانی فنی و آموزشی کافی، و همچنین تغییر نگرش از سوی مدیران، معلمان، و دانش آموزان است. در نهایت، این پژوهش با ارائه یک تصویر کلی از چشم انداز آینده آموزش و پرورش، بر لزوم پذیرش و انطباق با این تحولات تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوظهور ، یادگیری ترکیبی ، آموزش و پرورش ، هوش مصنوعی ، یادگیری آنلاین