بررسی رابطه باورهای دینی با خوداثربخشی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه باورهای دینی با خوداثربخشی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تربت جام در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای ۳۴۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای مذهبی جورج (۱۹۹۸) و پرسشنامه خوداثربخشی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین باورهای دینی با خوداثربخشی دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد و باورهای دینی می تواند خوداثربخشی دانش آموزان را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

باورهای دینی ، خوداثربخشی ، دانش آموزان