آموزش مهارتهای زندگی بر شادی و سازگاری دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی مدارس استثنایی شهر کرمانشاه

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری و شادکامی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر شهرستان کرمانشاه است؛ به این منظور، ۵۲ دانش آموز (۲۶ دختر و ۲۶ پسر) از دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر به روش تصادفی ساده و با استفاده از طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش (۱۳ نفر دختر و ۱۳ نفر پسر) و کنترل ۱۳ نفر دختر و ۱۳ نفر پسر) گمارده شدند. مهارت های زندگی شامل: مهارت های ارتباط بین فردی، مهارت های حل مسائل و تصمیم گیری، مهارت های حفظ سلامت و تندرستی، مهارت های رشد هویت و هدف مندی در زندگی برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش داده شد. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه ی سازگاری بل و پرسشنامه شادکامی آکسفورد. روش های آماری بکار گرفته شده در این پژوهش تحلیل کوواریانس بود. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی به تقویت سازگاری (سازگاری در خانه، سازگاری تندرستی، عاطفی و اجتماعی) دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرده است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی به شادکامی (خلق مثبت، سلامتی، کفایت، عزت نفس و شادکامی) دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرده است. براساس یافته های مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که روش آموزش مهارت های زندگی روشی مناسب برای افزایش سازگاری و شادکامی کودکان کم توان دهنی است.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سازگاری ، شادکامی ، کودکان کم توان ذهنی