نظریه مهندسی تدریجی کارل پوپر و جامعه ایران

مهندسی تدریجی به معنای تغییرات تدریجی و افزایشی در نهادها و ساختارهای اجتماعی است که بر خالف تحولهای انقلابی و ناگهانی، به تغییرات کوچک و پیوسته اعتقاد دارد. پوپر این رویکرد را به عنوان روشی منطقی و عملی برای پیشبرد اصلاحات اجتماعی و سیاسی معرفی می کند که می تواند از خطرات ناشی از تحولات سریع و غیرقابل پیش بینی جلوگیری کند. در این راستا می توان گفت پیاده سازی نظریه مهندسی تدریجی در جامعه ایران امکان پذیر است، اما به ویژه در زمینه های سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی با چالش هایی جدی روبه رو خواهد بود. برای موفقیت در این زمینه، نیاز به آموزش، توسعه فضای باز احتماعی، سازگاری با شرایط فرهنگی و اجتماعی ایران، و تامین حمایت نهادهای کلیدی در حکومت و جامعه وجود دارد. همچنین، رویکرد تدریجی باید به گونه ای باشد که از مزایای تغییرات کوچک و قابل قبول بهره برداری کند و از بحران های احتمالی جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

مهندسی تدریجی ، کارل پوپر ، جامعه ایران