بررسی فقهی و حقوقی صلب محارب

صلب محارب به عنوان یکی از مجازاتهای منصوص در فقه اسلامی در قوانین کیفری ایران نیز منعکس شده است. این مجازات که ریشه قرآنی داشته و در آیه ۳۳ سوره مائده ذکر، شده همواره یکی از مباحث چالش برانگیز در فقه اسلامی و حقوق کیفری ایران بوده. اختلاف نظر فقها در خصوص نحوه اجرای صلب زمان بندی آن و حدود جواز صلب زنده یا، جسد اهمیت بررسی تطبیقی منابع معتبر فقهی و قوانین موضوعه را دو چندان می کند. این مقاله با هدف تحلیل تطبیقی دیدگاه امام خمینی (تحریرالوسیله آیت الله، خویی شهید ثانی شرح لمعه و قانون مجازات اسلامی به بررسی چگونگی اجرای حکم صلب مدت زمان بقای، مصلوب جواز قتل پس از صلب و صلب کشنده پرداخته است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که گرچه هر سه فقیه مذکور بر جواز صلب زنده اتفاق نظر دارند اما نسبت به صلب کشنده و قتل پس از صلب احتیاط و نهی وجود دارد. قانون مجازات اسلامی نیز با پذیرش مجازات صلب، جزئیات اجرایی آن را مسکوت گذاشته و عملا اجرای صلب زنده را منتفی می داند. این تطبیق می تواند در فهم بهتر مبانی فقهی و سیاست جنایی ایران در قبال محاربه موثر باشد.

کلیدواژه ها:

محاربه ، صلب مجازاتهای ، حدی ، قانون مجازات اسلامی ، ایران ، سیاست جنایی ، فقه امامیه