چالشهای حقوقی قراردادهای هوش مصنوعی در تجارت الکترونیکی بین المللی

و تحول در فناوریهای دیجیتال به ویژه هوش مصنوعی و بلاک چین زمینه ساز ظهور نوعی جدید از قراردادها تحت عنوان قراردادهای هوشمند» شده است؛ قراردادهایی که نه تنها به صورت الکترونیکی منعقد می شوند بلکه اجرای آنها نیز از طریق الگوریتمهای خودکار صورت می گیرد این پدیده نظام سنتی حقوق قراردادها را در حوزه های مختلفی چون شکل گیری، اراده، اعتبار، حقوقی، مسئولیت مدنی، صلاحیت قضایی و حفاظت از داده ها به چالش کشیده است پژوهش حاضر با هدف شناسایی چالش های حقوقی قراردادهای هوش مصنوعی در بستر تجارت الکترونیکی بین المللی به شیوه ای تطبیقی و تحلیلی طراحی شده است روش، تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای اسناد حقوقی مقررات بین المللی نظیر GDPR UNCITRAL و بررسی تطبیقی سه نظام حقوقی، ایران، اتحادیه اروپا و ایالات متحده است ابتدا ساختار فنی قراردادهای هوشمند و پیوند آن با فناوریهای بلاک چین و هوش مصنوعی تبیین گردیده و سپس چالش های چهارگانه شامل اعتبار حقوقی، کد تعیین مسئولیت حقوقی، حل اختلاف و حریم خصوصی مورد واکاوی قرار گرفته اند یافته های پژوهش نشان می دهد که ایران در مقایسه با اتحادیه اروپا و ایالات متحده در پذیرش و قانون گذاری قراردادهای هوشمند عقب تر است در اتحادیه اروپا توجه ویژه ای به حقوق مصرف کننده و حفاظت از داده ها شده و در آمریکا با وجود رویکرد، ایالتی نوآوریهای عملی بیشتری دیده می شود در پایان مقاله راهکارهایی همچون تدوین قوانین خاص، تشکیل نهاد داوری فناور محور، بازنگری فقهی در مبانی اراده و مسئولیت و تعامل حقوق داخلی با استانداردهای بین المللی را پیشنهاد می دهد

کلیدواژه ها:

قرارداد هوشمند ، هوش مصنوعی ، حقوق قراردادها ، تجارت الکترونیکی بین المللی