تاثیرکرامت درمانی اسلامی بر بهبود کیفیت زندگی با نقش واسطه گری پوشش اسلامی و شفقت ورزی بین افراد خانواده و اجتماع

این مقاله به بررسی نقش کرامت درمانی اسلامی در بهبود کیفیت زندگی با واسطه گری پوشش اسلامی و شفقت ورزی در بستر خانواده و جامعه می پردازد. پژوهش، با روش کتابخانه ای (اسنادی - تحلیلی) و با تحلیل محتوای منظم منابع مرتبط با کرامت درمانی اسلامی، پوشش اسلامی و شفقت ورزی انجام شد. داده ها از پایگاه های معتبر داخلی و بین المللی استخراج و مورد بررسی قرار گرفتند. تمرکز تحلیلی بر شناسایی مکانیسم های تاثیرگذاری این متغیرها بر کیفیت زندگی در بافت خانواده و اجتماع بوده است. هدف اصلی پژوهش، تبیین تاثیرات غیرمستقیم کرامت درمانی اسلامی از طریق تقویت نگرش مثبت به پوشش اسلامی و افزایش شفقت به خود و دیگران بر استحکام خانواده و ارتقای کیفیت زندگی است. با تکیه بر مفاهیم کرامت انسانی در منابع اسلامی، پوشش اسلامی نه تنها به عنوان یک تکلیف دینی، بلکه به مثابه ی ابزاری برای حفظ حرمت فردی و اجتماعی، احترام به خود و دیگران، و تقویت روابط عاطفی تحلیل شده است. از منظر خودشفقت ورزی و مدل های مراقبت مبتنی بر کرامت، پوشش زنان به عنوان جلوه ای از شفقت به خود (حفظ حریم شخصی و ارزشمندی) و شفقت به جامعه (کاهش جریان سازی های جنسیتی و تقویت امنیت اخلاقی) تفسیر می شود. یافته ها نشان می دهند که کرامت درمانی اسلامی با تاکید بر مفاهیمی مانند عزت نفس الهی و خودارزشمندی، از طریق افزایش پذیرش پوشش اسلامی و ترویج شفقت ورزی، به کاهش تعارضات خانوادگی، افزایش همبستگی اجتماعی، و بهبود شاخص های کیفیت زندگی (مانند رضایت از زندگی و سلامت روان) منجر می شود. همچنین، پژوهش های داخلی موید آن است که نگرش مثبت به حجاب با سطح باالتر خودشفقت ورزی و کاهش تنش های بین فردی مرتبط است. این مطالعه بر ضرورت ادغام مفاهیم کرامت درمانی اسلامی در برنامه های مشاوره خانواده و مداخلات اجتماعی برای تقویت بنیان های اخلاقی و عاطفی جامعه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

کرامت درمانی اسلامی ، کیفیت زندگی ، شفقت ، پوشش اسلامی ، خانواده