پیش بینی تاب آوری براساس ناگویی هیجانی،هوش اخلاقی و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر اصفهان

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی تاب آوری براساس ناگویی هیجانی، هوش اخلاقی و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر اصفهان بود. جامعه آماری شامل کلیه ی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۳-۰۴ بودند که ۲۵۰ نفر از آنان به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، ناگویی هیجانی تورنتو (۱۹۹۴)، هوش اخلاقی لنیک وکیل (۲۰۰۵)، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال (۲۰۱۰) پاسخ دادند. در این طرح پژوهشی که توصیفی از نوع همبستگی بود، تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد که در پیشبینی تاب آوری، متغیر ناگویی هیجانی، ۱۶/۲ درصد از واریانس تاب آوری را تبیین میکند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، ناگویی هیجانی ، هوش اخلاقی ، انعطاف پذیری شناختی ، دانش آموزان پسر