اثربخشی مشاوره به شیوه گشتالت درمانی بر اشتیاق به مدرسه، دلزدگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی نوجوانان مقطع دوم متوسطه شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مشاوره به شیوه گشتالت درمانی بر اشتیاق به مدرسه، دلزدگی تحصیلی، و فرسودگی تحصیلی نوجوانان مقطع دوم متوسطه شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳. انجام شد. روش مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. نمونه پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی (۱۵ نفر در هر گروه) جایگذاری شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های اشتیاق به مدرسه وانگ و همکاران (۲۰۱۱)، دلزدگی تحصیلی پکران و همکاران (۲۰۰۵)، و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۲۰۰۷) بود. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش گشتالت درمانی بر اساس روش کهربایی کلخوران و همکاران (۱۴۰۰) قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که گشتالت درمانی تاثیر معناداری بر افزایش اشتیاق به مدرسه و کاهش دلزدگی و فرسودگی تحصیلی در مرحله پس آزمون داشته است (P < ۰.۰۱). یافته ها حاکی از آن است که گشتالت درمانی می تواند به بهبود ویژگی های تحصیلی دانش آموزان کمک کند. این نتایج می تواند برای مشاوران مدارس و روانشناسان مراکز آموزشی و درمانی در بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان مفید باشد.

کلیدواژه ها:

گشتالت درمانی ، اشتیاق به مدرسه ، دلزدگی تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی