اثربخشی طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی، تعارض زناشویی و خودتنظیمی جانی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی

تحقیق حاضر به تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی، تعارض زناشویی و خودتنظیمی جانی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی پرداخته است. آزمایش های نوع آزمون-کنترل با گروه گواه دودویی انجام شده و از روش تحلیل آماری چندمتغیره و آزمون های لویین و لوله گروف برای تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشان دادند که طرحواره درمانی در دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی اثربخشی معنی داری دارد (P<۰.۰۰۱). همچنین نتایج نشان دادند که طرحواره درمانی در تعارض زناشویی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی اثربخشی معنی داری دارد (P<۰.۰۰۱). مچنین نتایج نشان دادند که طرحواره درمانی در خودتنظیمی جانی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی اثربخشی معنی داری دارد (P<۰.۰۰۱).

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، خودتنظیمی جانی ، دلزدگی زناشویی ، تعارض زناشویی ، روابط فرازناشویی