اثربخشی آموزش چشم انداز زمانی بر رضایت تحصیلی، افق زمانی، خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش چشم انداز زمانی بر رضایت تحصیلی، افق زمانی، خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه متوسطه دوم بود. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه متوسطه دوم شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. از بین دانش آموزان پایه متوسطه دوم شهرستان نجف آباد تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در ابتدا پرسشنامه های خودکارآمدی دانش آموز جینک و مورگان (۱۹۹۹)، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد (۲۰۰۴)، پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو (۱۹۹۹)، پرسشنامه استاندارد رضایت تحصیلی هیوبنر (۲۰۰۱) بر روی آنها اجرا گردید و به عنوان نمرات پیش آزمون ثبت گردید، سپس ۶ جلسه آموزش درمان مبتنی بر افق زمان (زیمباردو، اسوود و اسوود، ۲۰۱۲) بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواهی هیچ مداخله ای دریافت نکرد. بعد از اتمام جلسات مداخله هر دو گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل نمودند و داده ها به عنوان نمرات پس آزمون ثبت گردید. ابتدا داده های پژوهشی در نرمافزار SPSS نسخه ۲۵ وارد شدند و تجزیه و تحلیل آنها در دو بخش توصیفی و استنباطی ارائه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت بین نمرات رضایت تحصیلی، افق زمانی، خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی در پس آزمون معنی دار می باشد (۰۵/۰P<). با توجه به نتایج می توان گفت آموزش چشم انداز زمانی می تواند بر رضایت تحصیلی، افق زمانی، خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه متوسطه دوم اثربخش باشد. پیشنهاد می شود از آموزش چشم انداز زمانی برای بهبود رضایت تحصیلی، افق زمانی، خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه متوسطه دوم استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش چشم انداز زمانی ، رضایت تحصیلی ، افق زمانی ، خودکارآمدی تحصیلی ، اشتیاق - تحصیلی