رابطه سازگاری زناشویی و رفاه مالی با تمایل به فرزندآوری در زنان متاهل شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه سازگاری زناشویی و رفاه مالی با تمایل به فرزندآوری در زنان متاهل شهر اصفهان بود. این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل این شهر در سال ۱۳۰۴ بود که از میان آن ها، ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۶۷۹)، پرسشنامه رفاه مالی شی (۲۰۲۱) و پرسشنامه تمایل به فرزندآوری نخعی و خواجه (۱۰۴۱) بودند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه ۶۲ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سازگاری زناشویی (r = ۰.۲۸۱) و رفاه مالی (r = ۰.۲۸۳) با تمایل به فرزندآوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p < ۰.۰۵). همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که مدل پژوهش معنادار است (F = ۴۲.۵۲, p < ۰.۰۵) و ۷/۶۴ درصد از واریانس تمایل به فرزندآوری را تبیین می کند (R² = ۰.۴۶۷). ضرایب معنادار برای سازگاری زناشویی (β = ۰.۳۹۴) و رفاه مالی (β = ۰.۲۷۸) بیانگر تاثیر مثبت این دو متغیر در پیشبینی تمایل به فرزندآوری است. یافته ها بر اهمیت توجه به سازگاری زناشویی و رفاه مالی در سیاست گذاری های حوزه خانواده و جمعیت تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، رفاه مالی ، تمایل به فرزندآوری