اثربخشی رواندرمانی پویشی فشرده کوتاه مدت (ISTDP) بر انعطافپذیری روانشناختی در زنان با نشانه های اضطراب بیماری در شهرستان بروجن

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رواندرمانی پویشی فشرده کوتاه مدت( ISTDP ) بر انعطافپذیری روانشناختی در زنان با نشانه های اضطراب بیماری انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل با نشانه های اضطراب بیماری در شهرستان بروجن که در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به مراکز مشاوره این شهرستان مراجعه نمودند. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر از زنان با نشانه های اضطراب بیماری که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از همتاسازی بطور مساوی در قالب دوگروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اضطراب بیماری سالوسکیس و وارویک( ۱۹۸۹ ) و پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندر وال( ۲۰۱۰ ) بود. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در طول دو ماه تحت روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس و آزمون بنفرونی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ تحلیل شدند. نتایج نشان داد روان درمانی پویشی کوتاه مدت در مرحله پس آزمون اثربخشی معناداری بر افزایش انعطافپذیری روانشناختی داشت (۰۱/۰ p< .) نتایج در مرحله پیگیری نیز حاکی از پایداری اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت در گروه آزمایش بود. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت می تواند به عنوان یک شیوه درمانی مناسب برای بهبود انعطافپذیری روانشناختی در زنان دارای اضطراب بیماری به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری روانشناختی ، اضطراب بیماری ، روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت