پیش بینی رضایت زناشویی براساس طرحوارههای هیجانی با نقش میانجی ابرازگری هیجانی در زنان متاهل شهر قم

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشویی براساس طرحوارههای هیجانی با نقش میانجی ابرازگری هیجانی در زنان متاهل شهر قم بود. پژوهش حاضر توصیفی همبستگی و از نظر هدف کاربردی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان متاهل شهر قم بودند. از بین این افراد بر اساس نظریه کالین (۲۰۱۱)، تعداد ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابراز گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹)، طرحوارههای هیجانی لیهی (۲۰۰۲) و ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰) بود. دادههای پژوهش با استفاده از روش معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و منفی بین متغیرهای طرحوارههای هیجانی و رضایت زناشویی، و رابطه مستقیم و مثبت بین ابرازگری هیجانی و رضایت زناشویی وجود دارد. همچنین ابرازگری هیجانی در رابطه طرحوارههای هیجانی و رضایت زناشویی، نقش میانجی دارد (P < ۰.۰۵.) در نتیجه افرادی که دارای طرحوارههای هیجانی باشند، در صورت ابرازگری هیجانی مثبت، رضایت زناشویی بیشتری را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، طرحوارههای هیجانی ، ابرازگری هیجانی