اثربخشی آموزش تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد و ذهن آگاهی بر تاب آوری دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد و ذهن آگاهی بر تاب آوری دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد مطالعه در پژوهش حاضر عبارت است از کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. نمونه این تحقیق مشتمل بر ۳۰ نفر از جامعه مذکور بود که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. هر گروه ۱۵ نفر بود. ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر پرسشنامه تاب آوری کانرو و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. ابتدا از گروه آزمایش و گروه کنترل، پیش آزمون گرفته شد سپس گروه آزمایش در معرض مداخله قرار گرفت؛ اجرای جلسات آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر اساس کتاب دال، استوارت، مارتل و کاپالن (۲۰۱۵) و نیز جلسات ذهن آگاهی بر اساس بسته ای مدون شده توسط بان و مارالت (۲۰۱۱) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت هفته ای اجرا گردید. پس از انجام مداخلات، پس آزمونی از گروه های آزمایشی و کنترل گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری مانند میانگین و انحراف معیار استفاده شد. همچنین از آمار استنباطی برای پیش فرض ها استفاده شد. علاوه بر این از تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکووا) و تک متغیره (آنکووا) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد و ذهن آگاهی باعث بهبود افزایش تاب آوری (F=۲۸.۶۷۶) در آزمودنی ها می شود. بنابراین با بکارگیری آموزش تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد و ذهن آگاهی در افراد، سبب بهبود افزایش تاب آوری می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد و ذهن آگاهی ، تاب آوری ، دانش آموزان متوسطه اول