اثربخشی درمان فراتشخیصی بر دشواری در تنظیم هیجان در بیماران سایکوسوماتیک

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی بر دشواری در تنظیم هیجان بیماران سایکوسوماتیک بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران سایکوسوماتیک مراجعه کننده به موسسه دانش تندرستی در سال ۱۴۰۳ بود. روش نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و سپس به طور تصادفی در ۲ گروه آزمایش و کنترل گزینش شدند. برای تحلیل داده ها از پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان (گرتز و روئمر، ۲۰۰۴) استفاده شد و اعضای گروه دریافت کننده های درمان فراتشخیصی را در طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. داده های به دست آمده به روش تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان فراتشخیصی به طور معناداری منجر به کاهش دشواری در تنظیم هیجان و ابعاد آن (مشکل در هدف گزینی، مشکلات کنترل تکانه، عدم وضوح هیجانی) در بیماران سایکوسوماتیک می شود (p<۰.۰۱). در نتیجه می توان گفت درمان فراتشخیصی رویکرد مناسبی جهت کاهش دشواری در تنظیم هیجان در بیماران سایکوسوماتیک می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان فراتشخیصی ، دشواری در تنظیم هیجان ، بیماران سایکوسوماتیک