مبانی فقهی و حقوقی اختیار خواهان در استرداد دعوا

پژوهش حاضر به بررسی مبانی فقهی و حقوقی اختیار خواهان در استرداد دعوا پرداخته است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و بررسی منابع حقوقی و فقهی انجام شد. نتایج نشان داد که استرداد دعوا نهادی است که ضمن حفظ حقوق خواهان، باید با رعایت شرایط قانونی و موازین فقهی به کار گرفته شود تا عدالت قضایی و نظم دادرسی تضمین گردد. در فقه، برای مدعی حق استرداد دعوا قائل شده است و بیان شده اصل اولیه در دعوا، امکان استرداد آن هست چون دعوا متعلق به اوست و اساسا یکی از معیارهای تعاریف مدعی، بحث ترک و استرداد دعوا است و همچنین اگر دادرسی اولیه ای که طرفین در آن حضور دارند، تمام نشده باشد لازم نیست که طرفین همان دعوا را تا انتها ادامه دهند بلکه می توانند نزد قاضی دیگر بروند. بنابراین در فقه فراتر از مقررات قانون آیین دادرسی مدنی حتی بعد از ختم مذاکرات طرفین دعوا و قبل از مرحله صدور رای، بدون رضایت خوانده امکان خاتمه دادن به دعوا هست. نتایج تحقیق می تواند راهنمایی کاربردی برای قضات، وکلاء و پژوهشگران حقوقی در مدیریت بهتر دعاوی و ارتقای نظام قضایی باشد.

کلیدواژه ها:

استرداد دعوا ، دادخواست ، مالکیت دعوا ، شرایط استرداد ، آثار حقوقی ، مبانی فقهی ، تجدیدنظر