روابط ساختاری بین هوش مصنوعی، پایداری زیستمحیطی و مدیریت زنجیره تامین

این بررسی جامع، روابط پیچیده بین هوش مصنوعی، پایداری زیستمحیطی و مدیریت زنجیره تامین را بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه این سه حوزه در عملیات تجاری مدرن به طور فزاینده ای به هم پیوسته اند. ادغام شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز به عنوان یک عامل حیاتی در افزایش عملکرد شرکت از طریق نظارت بر محیط زیست ظهور کرده است، و تحقیقات نشان می دهد که این امر اثرات مثبت قابل توجهی بر نتایج سازمانی در هنگام ترکیب با فرهنگ سبز و تعهد مدیریت ارشد دارد. نظریه دیدگاه مبتنی بر منابع، مبنای نظری برای درک چگونگی عملکرد قابلیت های فناوری، از جمله کاربردهای هوش مصنوعی، به عنوان منابع استراتژیک ایجاد کننده مزایای رقابتی پایدار در شبکه های زنجیره تامین فراهم می کند. چالش های معاصر زنجیره تامین، به ویژه مواردی که در طول همه گیری کووید-۱۹ برجسته شده اند، بر نیاز به رویکردهای تاب آور و پایدار که از فناوری های پیشرفته برای کاهش اختلال و استراتژی های بازیابی بهره می برند، تاکید کرده اند. تکامل به سمت زنجیره های تامین خنثی از نظر اقلیمی نیازمند رویکردهای جامعی است که نه تنها انتشار کربن، بلکه سایر گازهای گلخانه ای را نیز در نظر می گیرد و مستلزم سیستم های نظارت و بهینه سازی پیچیده ای است که هوش مصنوعی می تواند به طور بالقوه ارائه دهد. علاوه بر این، انتخاب تامین کنندگان سبز-تاب آور به طور فزاینده ای پیچیده شده است و نیازمند چارچوب های تصمیم گیری چندمعیاره است که می توانند از قابلیت های تحلیلی تقویت شده با هوش مصنوعی بهره مند شوند. این روابط به هم پیوسته نشان می دهد که هوش مصنوعی هم به عنوان یک عامل توانمندساز و هم شتابدهنده شیوه های زنجیره تامین پایدار عمل می کند و همزمان تحت تاثیر الزامات پایداری و الزامات زنجیره تامین قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، پایداری زیستمحیطی ، زنجیره تامین سبز ، دیدگاه مبتنی بر منابع ، تابآوری زنجیره تامین ، مدیریت زنجیره تامین