رابطه سبک های والدگری با اختلال لجبازی و نافرمانی کودکان پسر پیش دبستانی شهر کرمان

مقدمه لجبازی در کودک، پدیده ای است که به واسطه ی آن کودک از توجه به گفتار بزرگ تر، خودداری کرده و به آن ها توجه نمی کند. گاهی اوقات عدم توجه به صحبت های بزرگ تر به معنای لجبازی نیست، لذا مخالفت های جزئی یک روند رشد در کودک است، که نگرانی در قبال آن معنایی ندارد (ماسن، ۱۴۰۱: ۴۹). تمامی کودکان خردسال هر از گاهی رفتارهای لجبازی و نافرمانی نشان می دهند. معمولا کودکان در طول سال های نوپایی یا اوایل پیش دبستانی، افزایشی در رفتار و نافرمانی نشان می دهند که از لحاظ رشدی بهنجار است.(شعاری نژاد، ۱۴۰۲: ۱۵۲). لجبازی یا همان مخالفت نمودن که گاهی به بهانه گیری نیز، تاویل می گردد یک پدیده ی رفتاری است که به موجب آن کودک از پذیرفتن یا قبول نظر والدین یا بزرگ ترهای خود، سرباز زده و آن ها را نمی پذیرد و بر خواسته های خود اصرار می ورزد. به طور کلی لجبازی در کودکان به معنای نپذیرفتن و امتناع کردن از درخواست های دیگران است مثل والدین، مربیان و... (بیرامی، ۱۳۹۹: ۵۲). کودکان لجباز دوست دارند، کارها همان طور که خودشان می گویند، اتفاق

کلیدواژه ها:

سبک های والدگری ، اختلال لجبازی ، نافرمانی