مقایسه اثربخشی برنامه های اجتماعی–عاطفی مبتنی بر ورزش و برنامه های غیرورزشی بر کاهش خشونت مدرسه ای

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه میزان تاثیر دو نوع مداخله آموزشی–تربیتی، شامل برنامه های اجتماعی–عاطفی مبتنی بر فعالیت های ورزشی و برنامه های مشابه غیرورزشی، بر کاهش خشونت در میان دانش آموزان مقطع متوسطه است. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر و دختر مدارس دولتی شهری است. در این مطالعه، گروه اول در یک برنامه ۸ هفته ای آموزش مهارت های اجتماعی–عاطفی همراه با فعالیت های ورزشی (بازی های تیمی، ورزش های همکارانه و تمرینات گروهی) شرکت کردند و گروه دوم همین مهارت ها را در قالب فعالیت های کلاسی غیرورزشی (کارگاه های تعاملی، بحث گروهی، بازی های فکری) دریافت کردند. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد هر دو نوع برنامه منجر به کاهش چشمگیر خشونت مدرسه ای شدند اما اثر برنامه مبتنی بر ورزش در بهبود روابط بین فردی، کاهش پرخاشگری بدنی و افزایش انسجام گروهی قوی تر بود. یافته ها بیانگر اهمیت به کارگیری محیط های پویا و تعاملی ورزشی به عنوان بستری موثر برای توسعه مهارت های اجتماعی–عاطفی و پیشگیری از خشونت هستند.

کلیدواژه ها:

آموزش اجتماعی–عاطفی ، ورزش مدرسه ای ، خشونت مدرسه ای ، پرخاشگری ، مداخلات پیشگیرانه ، هوش هیجانی ، تعامل گروهی