نقش هوش مصنوعی در آموزش زبان و ادبیات فارسی

در دهه های اخیر، هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به عنوان یکی از فناوری های تحول آفرین، نقشی بنیادین در دگرگونی نظام های آموزشی جهان ایفا کرده است. آموزش زبان و ادبیات فارسی نیز از این تحولات بی نصیب نمانده و با ورود فناوری های هوشمند، فرصت ها و چالش های جدیدی را تجربه می کند. این مقاله با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در آموزش زبان و ادبیات فارسی نگاشته شده و تلاش دارد ابعاد نظری، کاربردی، چالش ها و راهکارهای توسعه این فناوری را در بستر آموزش زبان فارسی مورد واکاوی قرار دهد. در ابتدا، مفاهیم نظری مربوط به هوش مصنوعی و ویژگی های خاص زبان و ادبیات فارسی بررسی شده و سپس با استناد به مطالعات پیشین، کاربردهای فعلی این فناوری در حوزه هایی چون تشخیص گفتار، چت بات ها، تحلیل متون ادبی و آموزش بلاغت تحلیل می شود. همچنین، چالش هایی چون کمبود منابع داده ای، پیچیدگی های زبانی و ضعف زیرساخت های فناوری بررسی و در نهایت پیشنهادهایی برای توسعه موثر هوش مصنوعی در آموزش زبان فارسی ارائه می شود. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل کیفی و ترکیبی از منابع داخلی و خارجی است. یافته های مقاله نشان می دهد که هوش مصنوعی، اگرچه پتانسیل بالایی در ارتقاء کیفیت آموزش زبان فارسی دارد، اما تحقق این ظرفیت مستلزم توسعه داده های بومی، تعامل میان رشته ای و تقویت توانمندی معلمان در استفاده از ابزارهای نوین است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش زبان فارسی ، ادبیات فارسی ، یادگیری ماشینی ، فناوری آموزشی.