اثر دوره تمرین هوازی هم حجم تک و دو جلسه ای در روز بر سیستم عصبی اتونوم قلبی در مردان جوان غیر ورزشکار: تحلیل خطی و غیرخطی تغییرپذیری ضربان قلب

سابقه و هدف: اجرای مطلق تمرین هوازی در مطالعات صورت گرفته بدون در نظرگیری ریتم­ شبانه­روزی ضربان قلب با پاسخ­های متفاوت و غیرقابل مقایسه­ای در تغییرپذیری ضربان قلب همراه بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی هم حجم تک و دو جلسه ای در زمان­های مختلف روز بر سیستم عصبی اتونوم قلبی در مردان جوان غیر ورزشکار بود.مواد و روشها: ۴۸ مرد جوان غیرورزشکار در گروه­های پژوهش (کنترل=۱۲ نفر، تمرین هوازی تک­جلسه­ای صبح= ۱۲ نفر، تمرین هوازی تک­جلسه­ای بعد از ظهر= ۱۲ نفر و تمرین هوازی دوجلسه­ای صبح و بعد از ظهر= ۱۲ نفر) تقسیم شدند. گروه­های تمرین تک­جلسه­ای فعالیت ۶۰ دقیقه­ای و گروه تمرین دو جلسه­ای در روز، فعالیت دو نوبتی ۳۰ دقیقه­ای در روز با شدت ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه به مدت سه هفته با روزهای متوالی اجرا کردند. شاخص­های تغییرپذیری ضربان قلب (SDNN، rMSSD، LF، HF، LF/HF، SD۱، SD۲ و SD۱/SD۲) با استفاده از هولتر مانیتور قلبی اندازه­گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته ها: تمرین هوازی بر تمامی شاخص­های تغییرپذیری ضربان قلب تاثیر معنی­داری دارد (۰۱/۰=p). تمرین صبح بر شاخص­های SDNN، rMSSD، SD۱، SD۲ اثر افزایشی و بر شاخص LF اثر کاهشی و تمرین بعد از ظهر بر شاخص­های­ HF اثر افزایشی و LF/HF اثر کاهشی و تمرین صبح و بعد از ظهر بر شاخص  SD۲/SD۱اثر کاهشی، بارزتری نسبت به دو گروه دیگر دارند (۰۱/۰=p).نتیجه گیری: احتمال می­رود برنامه­ی تمرین هوازی تک­جلسه­ ای در نوبت صبح بر عملکرد سیستم اتونوم قلبی تاثیر بهتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، سیستم اتونوم قلبی ، تغییرپذیری ضربان قلب