مدل شاخص ترکیبی ایمنی را های برون شهری تحت تاثیر وضعیت نواحی مسکونی حاشیه راه

ویژگی های هندسی راه های برون شهری مبنای بیشتر مطالعات و مدل های ایمنی ارائه شده در مورد این راه ها می باشد اما از عوامل دیگری که می تواند بر ایمنی این راه ها تاثیرگذار باشد، مناطق مسکونی واقع در حاشیه این راه های برون شهری است. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها ۱۵ منطقه مسکونی برون شهری واقع در استان کردستان مورد مطالعه قرار گرفته شده و تاثیر این مناطق بر روی ایمنی راه های دوخطه برون شهری بررسی شده است. در هرکدام از این مناطق چهار معیار چگالی دسترسی، وجود یا عدم وجود مانع عابر پیاده، گذرگاه غیر همسطح عابر پیاده و میزان تردد کاربران آسیب پذیر مورد بررسی قرار گرفته است و به عنوان ورودی های روش تحلیل پوششی داده ها تعیین شده اند. همچنین عکس فراوانی تصادفات مورد انتظار، خروجی های این تکنیک هستند که همان امتیاز ایمنی واحدها محسوب می شوند. فراوانی تصادفات مورد انتظار نیز از روش بیز تجربی با استفاده از فراوانی تصادفات مشاهده شده و فراوانی تصادفات پیش بینی شده بدست آمده است. در این تحقیق با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها با بدست آوردن سهم تاثیر ورودی ها در کارایی به این نتیجه رسیدیم که این مقادیر برای معیار چگالی دسترسی(R_DD) برابر ۰.۵، برای معیار وجود یا عدم وجود مانع عابر پیاده (R_PB) برابر ۰.۰۲، برای معیار گذرگاه عابر پیاده ( R_PC ) برابر ۰ و برای معیار میزان تردد کاربران آسیب پذیر(VRU_C ) برابر ۰.۴۸ است که می توان به این نتیجه رسید که معیارهای چگالی دسترسی و میزان تردد کاربران آسیب پذیر در این واحدها بیشتر از سایر معیارها در ایمنی موثرند و از جمله راهکارهایی که می توان برای افرایش ایمنی این راه های دوخطه ارائه داد، محدود کردن بیشتر دسترسی ها و فرهنگسازی نحوه ی تردد کاربران در این مناطق است.

کلیدواژه ها:

تصادفات جاده ای ، مناطق مسکونی حاشیه راه ، تکنیک تحلیل پوششی داده ها ، فراوانی تصادف مورد انتظار