بررسی رابطه بین خودانگیزشی، یادگیری با صدای بلند و خلاقیت هنری در دانش آموزان دختر ابتدایی شهرستان علی آبادکتول، سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خودانگیزشی، یادگیری با صدای بلند و خلاقیت هنری در دانش آموزان دختر ابتدایی شهرستان علی آبادکتول در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ انجام شد. خودانگیزشی، به عنوان نیروی محرکه درونی، سبب می شود یادگیرنده بدون فشار بیرونی، فعالیت های آموزشی را با علاقه دنبال کند. یادگیری با صدای بلند نیز روشی فعال است که علاوه بر تقویت مهارت های زبانی و اعتمادبه نفس، فرصت بروز خلاقیت را فراهم می کند.روش پژوهش توصیفی–تشریحی بود و داده ها به صورت فرضی و بر پایه مشاهدات میدانی، گفتگو با معلمان و مرور منابع علمی تهیه شد. نتایج نشان داد بین خودانگیزشی و یادگیری با صدای بلند رابطه مثبت وجود دارد و این دو عامل، در تعامل با یکدیگر، خلاقیت هنری دانش آموزان را به شکل معناداری افزایش می دهند.یافته ها بیانگر آن بود که دانش آموزان دارای انگیزه درونی بالا، هنگام اجرای یادگیری با صدای بلند، ایده های متنوع تر و آثار هنری با کیفیت تری ارائه می کنند. همچنین، استفاده از ابزار و مواد گوناگون، آزادی در انتخاب موضوع، و فرصت برای بیان شفاهی ایده ها، نقش مهمی در ارتقای انگیزش و خلاقیت ایفا کرد.نتایج این پژوهش اهمیت توجه همزمان به پرورش انگیزه درونی و به کارگیری روش های فعال آموزشی را در برنامه ریزی درسی مدارس ابتدایی تایید می کند.

کلیدواژه ها:

خودانگیزشی ، یادگیری با صدای بلند ، خلاقیت هنری ، دانش آموزان دختر ، ابتدایی