تبیین مدل سرمایه گذاری خطرپذیر در ایران

نبود بانک اطلاعاتی جامع سبب می شود ارزیابی عملکرد سرمایه گذاری خطرپذیر به صورت دقیق وجود نداشته باشد. از طرفی شرکت های با رشد سریع به دنبال نوآوری هستند، از این رو ممکن است بازار مورد نظر هنوز شکل نگرفته باشد، لذا پرداختن به موضوع ارزیابی طرح های کسب و کار در شرکت های سرمایه گذار خطرپذیر اهمیت زیادی دارد. هدف از مقاله حاضر تبیین مدل سرمایه گذاری خطرپذیر در کشور ایران است. این پژوهش یک مطالعه کاربردی، با استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنتی و میدانی است که به صورت مقطعی انجام شده است. مقاله حاضر اساسا از نوع تحقیقات توصیفی است، اما به نوعی تالش می کند به تبیین یا تفسیر موضوع مورد مطالعه نیز پرداخته باشد. این تحقیق نتایج را به شکل آمارهای توصیفی و تحلیلی ارائه نموده است. بر اساس دسته بندی های مختلف روش تحقیق، این پژوهش یک مطالعه غیرآزمایشی بوده است. جامعه ی آماری این تحقیق، همه ی شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر در ایران است و داده ها از تمامی اعضای جامعه به وسیله ی پرسشنامه استخراج شده اند. روایی و پایایی ابزار پژوهش با استفاده از شاخص نیکویی برازش GOF و ضریب آلفای کرونباخ اندازه گیری شده است. نتایج آزمون فرضیات با استفاده از نرم افزار SmartPls ۳، از طریق آزمون معناداری T نشان داده است که ویژگی های شخصیتی تیم کارآفرین با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های مربوط به توانایی کارآفرین با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های محصول با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های بازار با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های مالی با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های شرکت VC با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد. ویژگی های تعاملی با ارزیابی عملکرد رابطه ی مستقیم و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری ، خطرپذیر ، کشور ایران