ارزیابی شاخصها و عوامل سیاست های سفر و گردشگری و توانمندسازی محیط با رویکرد گردشگری

گردشگری به عنوان یکی از صنایع اقتصادی اصلی، نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می کند. رقابت پذیری گردشگری، به توانایی یک مقصد برای جذب گردشگران، ارائه خدمات با کیفیت و حفظ جایگاه خود در بازارهای بین المللی اشاره دارد. این پژوهش به بررسی رقابت پذیری گردشگری در سه کشور ایران، امارات متحده عربی و ارمنستان در دوره زمانی ۵۱۰۲ تا ۴۲۰۲ پرداخته است. این تحقیق از طریق تحلیل عوامل مختلف شامل سیاست های سفر، ایمنی و امنیت، زیرساخت ها، پایداری محیطی و منابع انسانی، تفاوت های عملکردی این کشورها را ارزیابی کرده است. یافته ها نشان می دهند که امارات متحده عربی با سرمایه گذاری قابل توجه در زیرساخت ها و سیاست های حمایتی، توانسته است جایگاه برجسته ای در صنعت گردشگری منطقه ای و جهانی به دست آورد. ارمنستان نیز با تمرکز بر بهبود منابع انسانی و اصلاح بازار کار، روند مثبتی در توسعه گردشگری تجربه کرده است. در مقابل، ایران به دلیل مشکلات زیرساختی و محدودیت های سیاستگذاری، نتوانسته است از ظرفیت های بالی خود بهره برداری کند. این پژوهش پیشنهاد می کند که ایران با تقویت زیرساخت های گردشگری، رفع موانع سیاستی و بهبود مدیریت منابع انسانی و مالی، می تواند جایگاه خود را در بازار جهانی ارتقا دهد. نتایج این تحقیق می تواند راه گشای سیاستگذاران و برنامه ریزان در تدوین استراتژی های موثر برای توسعه پایدار گردشگری در کشورها باشد.

کلیدواژه ها:

رقابتپذیری ، رقابتپذیری مقصد ، رقابت پذیری سفر و گردشگری ، توانمندسازی محیط