مقایسه نمره اسکار لبه های گرافت و شاخص های مرتبط در روش استفاده از نخ به صورت بخیه پیوسته ساده و استاپلر در منطقه عمل جراحی سوختگی

اهمیت بسته شدن زخم و بالخصوص لبه های زخم در گرافت های سوختگی در استفاده از نخ بخیه و منگنه، جهت جلوگیری از عفونت ها و زیبایی زخم و جلوگیری از اسکار بسیار مورد اهمیت است. گرچه بخیه ها رایج ترین روش هستند، اما می توانند باعث ایسکمی فلپهای زخم شوند؛ اسکار سوختگی همانند سیالبی است که برای منطقه سوختگی پوست، آسیب زا می باشد، لذا بکارگیری روش هایی جهت بهبود لبه های گرافت می تواند به بهبود عملکرد و زیبایی نقش مهمی ایفا نماید. این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سو کور است که در بیمارستان زارع ساری ۶۰ بیمار که تحت روش های بستن لبه زخم با استاپلر و بخیه قرار گرفتند، انجام شد. متغییرهای مورد پژوهش در ۱۰ سانتی متر از لبه های زخم تکمیل می شود. پرسشنامه اسکار ونکوور۲ در ماههای یک و سه بعد از عمل جراحی تکمیل شد. در این مطالعه میانگین سن بیماران تحت این مطالعه ۴۴.۶۳ سال بود. از نظر سن، وزن، قد، و شاخص توده بدنی، خارش محل، عفونت موضعی، از دست رفتن گرافت بین دو گروه، اختالف معنادار نبود (p-value >۰.۰۵). نتایج آزمون تی - مستقل در پایان ماه اول و سوم بین دو گروه نشان داد از نظر نمره اسکار تفاوت معنادار وجود دارد و نمره گروه استاپلر باالتر بود. همچنین نتایج آزمون تی زوجی نشان داد تغییرات نمره اسکار در داخل هر کدام از گروهها نیز معنادار است. زمان بستن لبه گرافت در گروه استاپلر در همه افراد گروه مرتبط نسبت به استاپلر کمتر است (p-value <۰.۰۵). زمان کشیدن منگنه ها در مقایسه با بخیه کمتر است. شناسایی عوامل موثر بر نمره اسکار از طریق رگرسیون GEE نشان داد که متغییرهای گروه (استاپلر/بخیه) محل گرافت، زمان اندازه گیری اسکار دارای ارتباط معنادار با نمره اسکار بودند. میانگین نمره اسکار در گروه بخیه نایلونی ۲.۰۴ کمتر از گروه استاپلر بود. میانگین

کلیدواژه ها:

نمره اسکار ، لبه های گرافت ، نخ بخیه ، استاپلر ، سوختگی