مروری بر اثرات تمرین مقاومتی بر سایتوکین های التهابی؛ نقش اینترلوکین ها

تمرین مقاومتی به عنوان یکی از شکل های موثر فعالیت بدنی، تاثیرات قابل توجهی بر سیستم ایمنی و التهاب دارد. سایتوکین های التهابی، به ویژه اینترلوکین ها (IL)، نقش کلیدی در تنظیم پاسخهای التهابی ایفا می کنند. التهاب مزمن، که با افزایش سطح سایتوکین های پیشالتهابی مانند IL-۶، IL-۱β و TNF-α همراه است، با بسیاری از بیماری های متابولیک، قلبی-عروقی و عصبی مرتبط می باشد. مطالعات اخیر نشان داده اند که تمرین مقاومتی منظم می تواند سطح این سایتوکین ها را تعدیل کرده و تعادل بین سایتوکین های پیشالتهابی و ضدالتهابی را بهبود بخشد. این اثرات احتمالا از طریق مکانیسم هایی مانند کاهش چربی احشایی، افزایش ترشح میوکاین ها از عضلات اسکلتی و بهبود حساسیت به انسولین ایجاد می شوند. مطالعه حاضر با رویکرد مروری به بررسی شواهد موجود در مورد تاثیر تمرین مقاومتی بر سایتوکین های التهابی و نقش اینترلوکین ها در این فرآیند می پردازد. یافته های این مطالعه می تواند به درک بهتر نقش تمرین مقاومتی در پیشگیری و مدیریت بیماری های مرتبط با التهاب کمک کند.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، التهاب مزمن ، IL-۶ ، IL-۱β ، TNF-α ، میوکاین ها ، سیستم ایمنی ، بیماری های متابولیک