تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT بر بیان گیرنده لاکتات HCAR۱ در هیپوکمپ موشهای نر نژاد ویستار با القای سالمندی

اهداف: هدف این مطالعه، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان گیرنده لاکتات در هیپوکمپ موشهای نر نژاد ویستار با القای سالمندی بود. روش ها: ۴۰ سر در موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی سه ماه (۱۲) هفته به طور تصادفی ۴گروه کنترل جوان کنترل القای سالمندی جوان با تمرین تناوبی و القای سالمندی با تمرین تناوبی تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید به مدت ۸ هفته با ۶ تکرار در هر جلسه و به صورت ۴ دقیقه تمرین با شدت معادل ۹۵-۸۵ بیشینه ظرفیت تمرینی و ۳ دقیقه بازیابی با شدت معادل ۵۰-۴۰% بیشینه ظرفیت تمرینی بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بافت هیپوکمپ از مغز موشها خارج شد. برای تحلیل داده ها در گروه از آزمون آنوای یک راهه و سپس آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. معنی داری در سطح ۰.۰۵≥P بود یافته ها: سطح HCAR۱ در گروه جوان تحت هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا نسبت به موش های جوان افزایش معنی داری داشت (۰۰۵هیپوکمپ موش های که تحت تیمار با دی گالاکتوز مبتلا به سالمندی شدند نسبت به موشهای جوان به طور معنی داری کاهش داشت (۰/۰۰۰۱>P). /۰ >P). سطح HCAR۱ در بافت هیپوکمپ موش های که تحت تیمار با دی گالاکتوز با ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا نسبت به موشهای که تنها تحت تیمار با دی گالاکتوز بوده اند، افزایش معنی داری داشت (۰/۰۰۱ >P). نتایج: هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا توانست سطح HCAR۱ را در گروه تحت تیمار با دی گالاکتوز به طور معنی داری افزایش دهد افزایش بیان HCAR۱ ممکن است عملکرد متابولیک و انتقال انرژی را در مغز بهبود بخشد که نشان دهنده پتانسیل احتمالی تمرینات ورزشی در مقابله با تغییرات ناشی از پیری است.

کلیدواژه ها:

تمرینات تناوبی با شدت بالا ، گیرنده هیدروکسی کربوکسیلیک اسید ۱ ، هیپوکمپ ، سالمندی