بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با علائم اختلال وسواس فکری و عملی و ناگویی خلقی در دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم شهر تهران

مقدمه: سبک های دلبستگی نوجوانی رابطه ای عمیق با مکانیسم های تنظیم هیجان دارند؛ سبک های ناایمن (اضطرابی یا اجتنابی) باعث کاهش توانایی در شناسایی و بیان احساسات (ناگویی خلقی) و افزایش گرایش به عواطف منفی می شود پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با علائم اختلال وسواس فکری و عملی و ناگویی خلقی در دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم شهر تهران انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم شهر تهران منطقه ۱۳ بود. (N=۳۲۷۸). از جامعه آماری حاضر حجم نمونه ای به تعداد ۳۴۴ نفر براساس جدول مورگان که  با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو، پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید و - پرسشنامه اختلال وسواس فکری و عملی مادزلی استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با رعایت مفروضه های آماری انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد بین تمامی ابعاد سبک های دلبستگی با علائم اختلال وسواس فکری و عملی و ناگویی خلقی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰≥ P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که سبک دلبستگی ناایمن (اضطرابی/اجتنابی) با ضعف در تنظیم هیجان و افزایش ناگویی خلقی همراه است که این امر باعث تشدید علائم وسواس فکری –عملی در دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، اختلال وسواس فکری و عملی ، ناگویی خلقی