تاثیر یادگیری گروهی بر بهبود تعاملات اجتماعی و همکاری میان دانش آموزان ابتدایی

این مقاله مروری به بررسی تاثیر یادگیری گروهی بر بهبود تعاملات اجتماعی و همکاری میان دانش آموزان ابتدایی می پردازد. با توجه به اهمیت مهارت های اجتماعی در رشد همه جانبه کودکان، این پژوهش تلاش دارد تا با تحلیل منابع علمی موجود، سازوکارهای یادگیری گروهی را در پرورش این مهارت ها واکاوی کند. نتایج مطالعات نشان می دهند که یادگیری گروهی، با ایجاد فضایی تعاملی و مشارکتی، به دانش آموزان فرصت می دهد تا مهارت هایی چون گوش دادن فعال، حل مسئله، مذاکره، و ابراز وجود را در عمل تمرین کنند. این روش تدریس، به کاهش رقابت های ناسالم و افزایش حس همدلی و مسئولیت پذیری در قبال موفقیت گروه کمک می کند. یادگیری گروهی همچنین می تواند به تقویت اعتماد به نفس و کاهش اضطراب اجتماعی در دانش آموزان خجالتی یا منزوی منجر شود. در این فرآیند، دانش آموزان با نقش ها و مسئولیت های مختلف آشنا می شوند و یاد می گیرند که چگونه برای رسیدن به یک هدف مشترک، با یکدیگر همکاری کنند. این مقاله بر این فرض استوار است که یادگیری گروهی نه تنها به پیشرفت تحصیلی کمک می کند، بلکه زمینه را برای رشد شخصیت اجتماعی و آماده سازی دانش آموزان برای زندگی در جامعه ای پویا و تعاملی فراهم می سازد. از این رو، تاکید بر آموزش مهارت های اجتماعی از طریق یادگیری گروهی، یک راهبرد اساسی در نظام آموزشی نوین است که باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری گروهی ، تعاملات اجتماعی ، همکاری ، دانش آموزان ابتدایی ، مهارت های اجتماعی