مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی با سایر رویکردهای فعال تدریس در بهبود کیفیت آموزش ابتدایی مدارس

در دنیای امروز، رویکردهای فعال تدریس به عنوان پاسخی به محدودیت های روش های سنتی، اهمیت فزاینده ای یافته اند. این رویکردها بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری تاکید دارند و به جای تمرکز بر حفظ کردن مطالب، به پرورش مهارت های حیاتی قرن بیست و یکم مانند تفکر انتقادی، حل مسئله و همکاری می پردازند. در این میان، یادگیری مشارکتی به عنوان یک روش قدرتمند و موثر، به ویژه در مقطع آموزش ابتدایی، شناخته شده است. این مقاله مروری، به مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی با سایر رویکردهای فعال تدریس، از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه و یادگیری مبتنی بر مسئله، بر بهبود کیفیت آموزش ابتدایی در مدارس می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل نقاط قوت و ضعف هر یک از این رویکردها و ارائه یک چارچوب مفهومی برای انتخاب بهینه آن ها در محیط های آموزشی است. نتایج پژوهش نشان می دهد که یادگیری مشارکتی به طور ویژه در تقویت مهارت های اجتماعی و همکاری، افزایش انگیزه و بهبود سلامت روان دانش آموزان موثر است. در مقابل، رویکردهای مبتنی بر پروژه و مسئله، بیشتر بر توسعه تفکر انتقادی، خلاقیت و توانایی حل مسائل پیچیده تمرکز دارند. این مقاله نتیجه گیری می کند که بهترین راهکار برای بهبود کیفیت آموزش ابتدایی، استفاده از یک رویکرد ترکیبی است که در آن معلمان به صورت هوشمندانه، یادگیری مشارکتی را با سایر رویکردهای فعال تدریس تلفیق کنند. این امر به دانش آموزان اجازه می دهد تا به صورت همزمان، تمامی ابعاد رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی خود را تقویت کنند. همچنین، بر اهمیت آموزش و توسعه حرفه ای معلمان و همکاری فعال والدین در اجرای موفق این رویکردها تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، آموزش ابتدایی ، رویکردهای فعال تدریس ، کیفیت آموزش ، توسعه حرفه ای معلم