مقایسه مدل های مختلف تدریس مشارکتی و کارآمدی آن ها در بسترهای آموزشی مدارس

در دنیای امروز که تحولات شتابان در تمامی ابعاد زندگی بشر به ویژه در حوزه آموزش و پرورش رخ داده است، روش های تدریس سنتی که عمدتا بر محوریت معلم و انتقال یک طرفه اطلاعات تمرکز داشتند، دیگر پاسخگوی نیازهای پیچیده و متنوع دانش آموزان نیستند. در این میان، تدریس مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، با تاکید بر تعامل فعال دانش آموزان با یکدیگر و با معلم، توانسته است جایگاه ویژه ای در نظام های آموزشی مختلف پیدا کند. این رویکرد، فراتر از یک روش ساده، یک فلسفه آموزشی است که یادگیری را فرآیندی اجتماعی و همیارانه می داند و بر این باور است که دانش آموزان در کنار هم و از طریق تبادل نظر و تجربه، می توانند به درک عمیق تر و پایدارتری از مفاهیم برسند. مقایسه مدل های مختلف تدریس مشارکتی و بررسی کارآمدی آن ها در بسترهای آموزشی مدارس، موضوع اصلی این پژوهش است. این مقاله به بررسی مدل های مطرحی چون جیگ ساو (Jigsaw)، تیم سازی (Team-Building)، حل مسئله گروهی (Group Problem-Solving) و یادگیری گروهی (Group Investigation) می پردازد. هر یک از این مدل ها دارای ساختار و مراحل خاص خود هستند که می توانند در شرایط و زمینه های مختلف آموزشی، نتایج متفاوتی را به همراه داشته باشند. هدف این مقاله مروری، تحلیل و بررسی ادبیات پژوهشی موجود در این زمینه، شناسایی نقاط قوت و ضعف هر یک از مدل ها، و ارائه یک چارچوب مفهومی برای انتخاب و به کارگیری بهینه آن ها در محیط های آموزشی است. در این راستا، به نقش کلیدی معلم به عنوان تسهیل گر، اهمیت همکاری والدین و معلمان، و تاثیرات این روش ها بر جنبه های مختلف تحصیلی و روانی دانش آموزان پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، یادگیری گروهی ، مدارس ، همکاری ، پیشرفت تحصیلی