تحلیل نگرش معلمان نسبت به استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی در یاددهی-یادگیری مشارکتی و تاثیر آن بر نوآوری آموزشی

هدف این پژوهش مروری، تحلیل نگرش معلمان نسبت به استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی در فرآیند یاددهی-یادگیری مشارکتی و بررسی تاثیر آن بر نوآوری آموزشی در مدارس ایران است. روش تحقیق به صورت مروری و مبتنی بر تحلیل اسناد، مقالات علمی و یافته های پژوهش های اخیر در حوزه آموزش و کاربرد هوش مصنوعی انجام شد. یافته ها نشان داد که معلمان ایرانی نگرشی دوگانه نسبت به ابزارهای هوش مصنوعی دارند و ضمن مشاهده فرصت هایی برای بهبود کیفیت آموزش و تسهیل فرایند یادگیری، نگرانی هایی مانند کاهش نقش انسانی، ملاحظات اخلاقی و ضعف زیرساخت های فنی را تجربه می کنند. عوامل فردی شامل سواد دیجیتال و تجربه معلمان، عوامل سازمانی نظیر حمایت مدیریتی، و محیط اجتماعی مدرسه، در پذیرش یا مقاومت معلمان تاثیرگذار شناخته شد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که مدارس پیشرو و معلمان آموزش دیده توانسته اند نقش هوش مصنوعی را در طراحی فعالیت های نوآورانه و ارتقاء یادگیری مشارکتی برجسته کنند. در نهایت، پژوهش بر ضرورت آموزش هدفمند، تقویت زیرساخت ها، تدوین چارچوب های اخلاقی و ایجاد شبکه های حرفه ای معلمان برای تحقق نوآوری آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نگرش معلمان ، یادگیری مشارکتی ، نوآوری آموزشی ، مدارس ایران