مدیریت و اصلاح رفتار دانش آموزان پرخاشگر با رویکرد تربیتی و مشاوره ای

پرخاشگری در دانش آموزان به عنوان یکی از معضلات رفتاری مهم، می تواند بر کیفیت فرآیند یادگیری، تعاملات اجتماعی و سلامت روانی در محیط مدرسه تاثیر منفی بگذارد. این رفتار که به شکل های کلامی، فیزیکی و هیجانی بروز می کند، غالبا نتیجه تعامل پیچیده ای از عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی و محیطی است. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و بهره گیری از روش مرور نظام مند منابع علمی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و روان شناسان تربیتی، به شناسایی علل و عوامل موثر بر بروز پرخاشگری و ارائه راهکارهای مدیریت و پیشگیری از آن پرداخته است. در این مطالعه، یافته ها نشان می دهد که مشکلات خانوادگی از جمله تعارضات والدین، فقر اقتصادی و نبود حمایت عاطفی، کمبود مهارت های هیجانی همچون کنترل خشم و حل مسئله، و فشارهای محیطی ناشی از شرایط آموزشی نامطلوب، از مهم ترین زمینه های بروز این رفتار محسوب می شوند. همچنین، نتایج حاکی از آن است که آموزش مهارت های هیجانی به صورت ساختارمند، ایجاد محیط های امن و حمایت گر در مدارس، استفاده از تقویت مثبت به جای تنبیه، و تقویت همکاری بین خانواده و مدرسه، می تواند به طور قابل ملاحظه ای رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان را کاهش دهد. این نتایج بر ضرورت تدوین و اجرای برنامه های مداخله ای چندجانبه و بومی سازی شده تاکید می کند تا ضمن ارتقای مهارت های اجتماعی و هیجانی، کیفیت روابط آموزشی و محیط یادگیری نیز بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری دانش آموزان ، مهارت های هیجانی ، مدیریت رفتار ، محیط مدرسه ، همکاری خانواده و مدرسه ، تقویت مثبت ، پیشگیری رفتاری